e-Φαρμακείο

Λένε οτι “Ο συντομότερος και ασφαλέστερος τρόπος για να αποκτήσεις πολλά χρήματα είναι ή να τα βρεις στην κούνια σου ή να τα παντρευτείς. “


Το βασικό χαρακτηριστικό του αυτοδημιούργητου είναι το πάθος να ανέβει. Το βασικό χαρακτηριστικό του κληρονόμου είναι η σύνεση να μην παρασυρθεί. Ο μεν οφείλει να έχει τη θέληση να αναρριχηθεί κι ο δε να αντέχει τα ύψη. Ο μεν έχει ανάγκη να κερδίσει. Ο δε αρκεί να μην χάσει...Οι κυνικοί, βέβαια, διατείνονται πως ο πλούτος απεχθάνεται τα ηθικά κατηγορήματα. Και θεωρούν μάλλον απίθανο π.χ. ο εκάστοτε Σουλτάνος του Μπρουνέι (κληρονομικώ δικαίω μεταξύ των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη) και ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, να νιώθουν οιονδήποτε φθόνο ο ένας για τον άλλον ή να μην έχουν καμιά διάθεση να ανταλλάξουν ζωές και καρέκλες.Ο Πολ Γκετύ υποστήριζε ότι «αν μπορείς να τα μετρήσεις,σημαίνει ότι έχεις λίγα»...κάνοντας μας, να αμφιβάλλουμε αν το much είναι στ' αλήθεια «much». Το how έχει σχετική σημασία, καταλήγοντας ότι μόνο το «how much» είναι αυτό που μετράει. Είναι όμως έτσι; Για τον αυτοδημιούργητο το χρήμα είναι θήραμα που οφείλει να συλλάβει, επιστρατεύοντας ικανότητες και τύχη. Για τον κληρονόμο το χρήμα είναι προνόμιο που οφείλει να διαφυλάξει, να καλλιεργήσει -και ει δυνατόν να πολλαπλασιάσει, επιστρατεύοντας ομοίως ικανότητες και τύχη. Υπάρχει όμως κανείς που πιστεύει πως το παραγαδιάρικο ψάρι έχει την ίδια γεύση με εκείνο της ιχθυοκαλλιέργειας; Το απλοϊκό αρχέτυπο θέλει τον αυτοδημιούργητο να θυμίζει αρπακτικό και τον κληρονόμο καλοαναθρεμμένο κατοικίδιο. Τον μεν καρχαρία και τον δε δελφίνι. Μπορεί όμως κανείς στ' αλή-θεια να φανταστεί τον Φίλιπ Σταρκ ή τους διοπτροφόρους δημιουργούς του Yahoo να κατασπαράζουν ανθρώπους ή να σφυρίζουν εντολές αφανισμού των ανταγωνιστών τους μέσα από σφιγμένα χείλη;

Ας πάμε και στα δικά μας. Οι κληρονόμοι, στην δική μας περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθουν μ'έναν αυτοδημιούργητο, γιατί στην δική μας περίπτωση, δεν μιλάμε για μια ελεύθερη αγορά, αλλά για μια αγορά με κανόνες και κανονισμούς, Νόμους και παρα-νόμους. Στην δική μας περίπτωση, δεν μεταβιβάζονται μόνο χρήμα κι επιχειρήσεις, αλλά και άδειες, οι οποίες καθορίζουν το που, και το πως ο κάθε κληρονόμος, δεν θα μπορέσει ποτέ να συγκριθεί με κάποιον αυτοδημιούργητο. Οι άδεια είναι που μας ενοχλεί και όχι η ιδιότητα. Ο κάθε κληρονόμος, έχει δικαίωμα να επιλέξει το επάγγελμα του γονιού του, να πάρει το μαγαζί, το εμπόρευμα, την πελατεία, αλλά όχι την άδεια. Γιατί αυτή και μόνο αυτή του δίνει την δυνατότητα να αποκτήσει μονοπώλιο, να μην επιτρέπει στον αυτοδημιούργητο να ασκήσει το επάγγελμα του, να μην δίνει το δικαίωμα της δημιουργίας, της ανάπτυξης, της ελεύθερης επαγγελματικής επιλογής και γιατι οχι και του οικονομικου και επιχειρηματικού ρίσκου.

Στην δική μας περίπτωση, οι κληρονόμοι είναι οι καρχαρίες κι εμείς τα δελφινια και αυτό οχι γιατί το απέκτησαν στο DNA τους, αλλα γιατί τους το επιτρέπει ένας παράλογος και Αντισυνταγματικός Νόμος που δίνει την δυνατότητα σε κάποιον που τελείωσε στην Ανατολική Ευρώπη, χωρίς καμμία διάθεση να κάνει σοβαρες σπουδές για να είναι ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας, να μην συγκρίνεται τελικά με κάποιον που τελείωσε στο COLUMBIA με μεταπτυχιακό στην φαρμακολογία. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το βιογραφικό του 2ου, θα είχε μεγαλύτερη αξία απο το βιογραφικό του πρώτου, αλλά όχι κάτω από αυτές τις συνθήκες. Δεν ξέρω τελικά τι θα γινόταν, αν ο απόφοιτος του COLUMBIA άνοιγε φαρμακείο δίπλα στον απόφοιτο της Σόφιας. Ο 1ος απέδειξε οτι αγαπάει πολύ την επιστήμη του, αλλά ο 2ος αγαπάει την άδεια του φαρμακείου, του μπαμπά του, το εξοχικό στην Χαλκιδική και το τζιπάκι που με το πτυχίο πήρε δώρο από τον μπαμπά. Ο άλλος και να αγαπάει πολύ αυτό που σπούδασε, θα πρέπει να πάει να το αποδείξει σε κάποιο ακριτικό χωριό. Αλλά εκεί, ποιός μπορεί να το εκτιμήσει;

Καταλήγουμε λοιπόν να έχουμε πόλεις και μεγάλα αστικά κέντρα, ως προπύργια κληρονομικών φαρμακείων. Όπου και να κοιτάει κάποιος θα βλέπει επιγραφές με το ίδιο ονοματεπώνυμο. Οχι δεν έζησε ο φαρμακοποιός 250 χρόνια, απλά τώρα δουλεύει το εγγόνι του την επιχείρηση- φαρμακείο. Αν το DNA ικανότητας και έξυπνάδας δεν κληρονομηθεί στους απογόνους, τότε μόνο, ένας άλλος πλούσιος κληρονόμος που δεν ανήκει στον χώρο του φαρμακείου, μπορεί να πάρει την άδεια κι έτσι το επώνυμο στην πινακίδα ν'αλλαξει. Ο απόφοιτος του COLUMBIA στο ακριτικό χωριό, θα συμβουλέψει το δικό του παιδί να σπουδάσει κάτι άλλο, να μην υποστεί αυτά που τράβηξε ο δικός του ο πατέρας, που με τοσα όνειρα ήθελε να ασκήσει μια επιστήμη, αλλά που οι κληρονόμοι τον εξόρισαν.

Φαρμακοποιοί χωρίς Φαρμακείο

ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΣΑΣ, ΠΑΙΔΙΑ.
ΧΑΝΕΤΕ ΤΙ ΔΙΚΙΟ ΣΑΣ Μ'ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ.
ΕΙΜΑΙ ΓΥΙΟΣ ΜΑΝΑΒΗ & ΕΧΩ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ.
ΠΛΗΡΩΣΕ, Ο ΜΑΝΑΒΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ, 2400000 ΔΡΧ ΤΟ 1981, ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕΙ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΜΕ 400000 ΔΡΧ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΕΥΘΥΣ ΕΞ'ΑΡΧΗΣ ΕΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΛΑΤΕΙΑ & ΤΟΝ ΤΖΙΡΟ ΤΩΝ 350000 ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟΤΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ Φ/ΚΕΙΟ.
ΕΧΩ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ 27 & 25 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ.
Ο ΤΖΙΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 40000 ΤΟ ΜΗΝΑ & ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΦΚΕΙΟ, ΠΕΡΙΠΟΥ 100000.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ! ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΑΜΕ ΣΤΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ.
ΚΑΙ ΑΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ, ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΕΣΗ ΝΑΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΠΤΥΧΕΙΟ ΑΠΟ COLUBIA Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ.
Ο ΛΟΓΟΣ ΑΠΛΟΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ. ΕΙΝΑΙ ΦΘΟΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΟΠΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ. ΑΠΟΤΡΕΨΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΑΣ.
ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΕΛΕΞΑΝ, ΜΕ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥΣ (ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ), ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ & ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΥΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ.
ΑΠΟ ΚΕΙ & ΜΕΤΑ. ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΒΓΩ ΣΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ, ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΜΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΦΗΜΗ & ΠΕΛΑΤΕΙΑ ΕΧΕΙ ΦΤΙΑΞΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΠΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΩ?

ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ, ΟΤΙ Ο ΜΑΝΑΒΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ, ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ.
ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ 'ΕΠΙΣΤΗΜΗ' ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΑΜΕ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΕΠΙΣΗΣ, ΘΑ ΣΑΣ ΓΡΑΨΩ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ.