e-Φαρμακείο

30/01/2010
Με το brand name και το ...χαρτζιλίκι(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)


Στη χώρα μας τα αντίγραφα φαρμάκων κυκλοφορούν με brand name, άλλη μια πολιτική που διευκολύνει τις μικρές εταιρείες.

Στις χώρες της ευρωζώνης, τις ΗΠΑ και άλλες οικονομικά αναπτυγμένες χώρες, οι συσκευασίες των γενόσημων (generics) όπως εκεί ονομάζονται τα αντίγραφα φαρμάκων, φέρουν την ονομασία της δραστικής τους ουσίας και διακριτικά κάτω δεξιά την εταιρεία που τα κυκλοφορεί. Αντί λοιπόν για Assoprol ή Ortanol ή Zolmach, που είναι τρία από τα 47 brand names της ομεπραζόλης που κυκλοφορούν στη χώρα μας, ο γιατρός στη Γερμανία γράφει ομεπραζόλη και ο ασθενής αγοράζει ένα από τα γενόσημα ή το πρωτότυπο φάρμακο.

Τα brand names, λένε άνθρωποι που γνωρίζουν καλά το χώρο του φαρμάκου, δίνουν στις εταιρείες τη δυνατότητα να ελέγχουν αν οι γιατροί συνταγογραφούν το δικό τους αντίγραφο ή άλλης εταιρείας.

Οι εταιρείες με μια μηνιαία επίσκεψη στους γιατρούς του ΙΚΑ που κρατούν τα συνταγολόγια των ασθενών μπορούν να βεβαιώσουν ότι ο γιατρός είναι «δικός τους» και να τον χαρτζιλικώσουν καταλλήλως. Με τον ίδιο τρόπο μπορούν να διαπιστώσουν αν κάποιο νοσοκομείο τούς προτιμά.

Οταν ο γιατρός δεν έχει το δικαίωμα να γράψει brand name και άρα να κερδίσει από κάποια εταιρεία αλλά περιορίζεται στο να γράψει τη δραστική ουσία, ίσως τα πράγματα να αλλάξουν στη χώρα μας με τις μικρές εταιρείες αντιγράφων. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αφανιστούν, αφού δεν θα μπορούν να έχουν δικούς τους γιατρούς να συνταγογραφούν το αντίγραφό τους.

Κατάρες που θα τρώει ο συντάκτης του άρθρου από τους φίλους γιατρούς, που τόλμησε να προτείνει τη συνταγογραφία με τη δραστική ουσία και όχι με το brand.

Και μόνο που θα είχαμε στοκ μόνο 2-3 διαφορετικές ομεπραζόλες και στατίνες - στερόλες στα φαρμακεία μας αντί για 50 θα ήταν ευτύχημα.
Δεν νομίζω όμως οι εθνοπατέρες να νομοθετήσουν προς αυτή τη κατεύθυνση, το μόνο που αρέσκονται να κάνουν είναι να αναθεματίζουν τους φαρμακοποιούς για την αυξημένη φαρμακευτική δαπάνη, προς τέρψη των media και στα πλαίσια της εύρεσης υποτιθέμενων εχθρών του κράτους (γνωστή γκεμπελική τακτική αποπροσανατολισμού)

Από τους 300 της βουλής, άλλωστε, 38 είναι γιατροί και μόνο 2 είναι φαρμακοποιοί!

Είναι δυνατόν να πάρουν τη δύναμη από τα χέρια των γιατρών και να τη δώσουν στα χέρια των των φαρμακοποιών;

Άλλωστε όπως μου τόνισε ένας γιατρός, όταν τον αποκάλεσα "συνάδελφο": "Δεν είμαστε συνάδελφοι! Εγώ είμαι γιατρός κι εσύ φαρμακοποιός".

Λέτε να ήταν διαφορετικά άν στους 300 ήταν περισσότεροι φαρμακοποιοί;
Αν εφαρμόζονταν πάντως το σενάριο συνταγογράφησης της δραστικής ουσίας θα ήταν σίγουρα πιό εύκολο για μας τους φαρμακοποιούς, θα είχαμε όμως νομίζω μετατόπιση του χρηματισμού από τους γιατρούς στους φαρμακοποιούς. Η συνήθεια για παρέμβαση στη συνταγογράφηση δεν αλλάζει εύκολα (απ' αυτούς που έχουν συμφέρον) και το χρήμα πολύ εύκολα αλώνει συνειδήσεις.
Παρ' όλα αυτά, φανταστείτε πόσο θα βοηθούσε τη μνήμη μας τουλάχιστον κάτι τέτοιο!

Συνάδελφοι Γιατροί ή Φαρμακοποιοί
Όλα τα σενάρια παίζουν, διότι και οι φαρμακοποιοί δεν φοράνε φτερά αγγέλων. Όταν ένα είδος το καρπόνεσε μονοπωλιακά τότε η ασυδοσία σου δεν έχει πάτω.
Οι λύσεις θα ήταν, πρώτον να είχαν και οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ τα βιβλιάρια στα χέρια τους για να μην μπορούν να μετρηθούν οι ποσότητες φαρμάκων από τις εταιρείες και να δινόταν το δικαίωμα και στους φαρμακοποιούς να δώσουν όμοιο φάρμακο άλλης εταιρείας παρ' όλο που έχει αναγραφεί η εμπορική ονομασία του φαρμάκου.
Επίσης η πλήρης μηχανοργάνωση γιατρών - φαρμακοποιών - ΙΚΑ- νοσοκομείων - κέντρων υγείας κλπ. Θα μου πείτε τώρα σιγά να μην μηχανογραφηθούν όλοι αυτοί!
Νομίζω ότι το θέμα είναι σχετικά απλό. Δίνεις ένα περιθώριο χρόνου και λές ότι μετά από αυτό όποιος δεν έχει τοποθετήσει το σύστημα δεν μπορεί να συνταγογραφήσει σε ταμείο παρά μόνο σε απλή στνταγή. Δηλαδή δεν μπορείς να συμβληθείς με τα ασφαλιστικά ταμεία.
Παράλληλα φυσικά και ο ασθενής πρέπει να έχει την κάρτα του με όλο το ιστορικό.
Το σύστημα δεν είναι φανταστικό, υπάρχει σε Γερμανία, Ελβετία, Σουηδία, Δανία, Ολλανδία,.....
Εδώ στην Ελλάδα όταν δεν θέλω να ζημώσω σαράντα μέρες κοσκινίζω. Στα ποντιακά λένε:
Όταν κι θέλω να φιλώσε ρωτώ μερ εν το μάγλος.

Αγαπητοί φίλοι,

παντού και πάντα το θέμα είναι το χρήμα. Το θέμα είναι ότι δεν θα μπορούσες να συνταγογραφήσεις επιπλέον άχρηστα φάρμακα σε κάποιον που χρειάζεται απλώς ένα αντιφλεγμονώδες. Σε αυτό το σπορ μπορούν να επιδοθούν μόνο οι φίλοι μας οι συνταγογράφοι.

Κατά τα άλλα το ταμείο δεν το ενδιαφέρει αν θα δώσεις losec, glaveral, lenar, elkostop και όποιο άλλο ευφάνταστο όνομα ομεπραζόλης σου κατέβει στο μυαλό αφού έχουν την ίδια τιμή. Ούτε το νοιάζει αν θα τα πάρεις εσύ από τη μία η την άλλη εταιρεία για να χορηγείς κάποιο συγκεκριμένο. Το ταμείο το νοιάζει η υπερσυνταγογράφηση, την οποία έτσι μπορεί κατά ένα μεγάλο ποσοστό να την περιορίσει αποσυνδέοντας το εμπορικό όνομα από τον συνταγογράφο.

Όσον αφορά για τη ποιότητα του βιοϊσοδύναμου που θα χορηγήσεις, το θέμα επαφίεται καθαρά στην συνείδηση του κάθε συναδέλφου. Και δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι πιο ηθικοί οι συνάδελφοί γιατροί από εμάς. Επίσης όλα τα αντίγραφα έχουν "μελέτες" βιοισοδυναμίας και "εγκριση" από τον ΕΟΦ.

Βέβαια μπορεί κάποιοι από εμάς να βολεύονται στην σημερινή κατάσταση της υπερσυνταγογραφίας γιατί φοβούνται ότι μπορεί ο τζίρος να πέσει(γεγονός πιθανότατο) αλλά κατά τη γνώμη μου τα οφέλη είναι πολλαπλά και κυρίως θα είναι ένα καλό βήμα για την αναβάθμιση του επαγγέλματος.

Παρεπιμπτόντως, στο site www.opengov.gr/ypoian/ γίνεται μιά πολύ ενδιαφέρουσα σχετική συζήτηση, σας αντιγράφω μία απ' όλες τις απόψεις-τοποθετήσεις. Προσέξτε αυτό το "μιας και ο φαρμακοποιός είναι έμπορος".

". από γνώστης του φαρμάκου - — 21 Φεβρουαρίου 2010 @ 18:18


@ όλους όσοι προτείνουν συνταγογράφηση δραστικής από τους γιατρούς:
Η άγνοια είναι κακός σύμβουλος κύριοι. Αν γίνει αυτό, η χώρα μας που είναι πρωταθλήτρια στο ποσοστό χρήσης πρωτοτύπων φαρμάκων (87% για το 2008) δηλαδή των ακριβότερων, αυτών που παράγονται στο εξωτερικό και τα εισάγουμε και όχι των γενοσήμων, αυτών που παράγονται κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα και αφήνουν και προστιθέμενη αξία στον τόπο μας, θα γίνει 100% διότι ο ιατρός θα συνταγογραφεί κατευθυνόμενα ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ που δεν θα έχει κανένας άλλος παρά μόνο η πολυεθνική εταιρεία που έχει την πατέντα για τους γνωστούς λογους.
Δεύτερος κίνδυνος: Αν ο ιατρός συνταγογραφήσει ουσία που δεν έχει πατέντα, το παιχνίδι πάει στα χέρια του φαρμακοποιού για το ποιό ιδιοσκεύασμα θα δώσει και μιας και ο φαρμακοποιός είναι έμπορος, θα δώσει αυτό που τον συμφέρει περισσότερο, δηλ το φθηνότερο, εισαγόμενο από ποιός ξέρει πού (ινδία, κίνα) και βέβαια του αφήνει περισσότερο κέρδος. Να μην αναφερθώ βέβαια στον κίνδυνο ΠΛΑΣΤΩΝ φαρμάκων που εδώ δεν υφίσταται ακριβώς γιατί ο ιατρός συνταγογραφεί ΕΠΩΝΥΜΟ γενόσημο ή πρωτότυπο φάρμακο….για κάντε μια έρευνα στο ίντερνετ να δείτε τι γίνεται με τα πλαστά…
Αυτά για να μην μιλάμε εύκολα όταν δεν γνωρίζουμε σε βάθος τα πράγματα!
Όσο για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ένα έχω να πω: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, αυτό έπρεπε να γίνει εδω και μια δεκαετία. Όποιος παρεκλίνει πολύ απο τον μέσο όρο (ιατρός, φαρμακοποιός, ασθενής) ΝΑ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΑΜΕΣΑ!! Τελικά το μάρμαρο το πληρώνουμε όλοι μας!!"

Αγαπητέ "Γνώστη του φαρμάκου" όπως αποκαλείσε
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η άγνοια και η παραπληροφόρηση, θα πρόσθετα εγώ, είναι κακοί σύμβουλοι για να βγούν τα σωστά συμπεράσματα.
Οι ενδοιασμοί σου για την συνταγογράφηση της δραστικής ουσίας σε ένα ποσοστό έχουν βάση. Πρέπει να σου πω όμως ότι ο κλάδος των Φαρμακοποιών δεν διεκδικεί την υποχρεωτική συνταγογράφηση της δραστικής ουσίας αλλά ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΙΚΗΣ ΟΥΣΙΑΣ. Αυτό σημαίνει ότι ο γιατρός θα συνταγογραφεί όποια ονομασία θέλει, εμπορική ή δραστική ή και τις δύο και ο φαρμακοποιός εκτελεί κατά προτίμηση την εμπορική ονομασία και σε περιπτώσεις εφημεριών ή γενικευμένων ελλείψεων, σε διανυκτερεύσεις, σε προσωρινή έλλειψη, σε αργιες και άλλες έκτακτες περιπτώσεις επιλέγει το ακριβώς όμοιο σύμφωνα με τις λίστες φαρμάκων.
Θα μου πείτε ότι με διάφορα προσχήματα τελικά θα επιλέγει ο φαρμακοποιός τι θα δώσει, άρα θα μπουν στο χορό και οι φαρμακοποιοί. Σωστά όμως πρέπει να ξέρεις ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα δοκιμαστούν σοβαρά οι σχέσεις γιατρών-φαρμακοποιών και πιστεύω ότι κανείς από τους δύο δεν θα τολμήσει να μην λάβει υπ' όψη του και τις επιθυμίες του άλλου όσο αφορά το χορηγούμενο φάρμακο ή το θεραπευτικό σχήμα που θα επιλεγεί.
Οι μονοπωλιακές καταστάσεις όπως και να τις εξετάσουμε έχουν μέσα τους την ασυδοσία, την διαπλοκή, τον επιστημονικό εξευτελισμό, την υποβάθμιση της περίθαλψης κλπ........
Οι Γερμανοί, οι Ελβετοί και άλλοι δεν ήταν κουτοί που το εφάρμοσαν, ο συνδυασμός αυτού του μέτρου με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και την ηλεκτρονική κάρτα ασθενούς μείωσαν δραστικά την εξευτελιστική τακτική της μίζας από τις εταιρείες.
Παράλληλα τα γεννόσημα φάρμακα με κατάλληλη διαφίμηση τόνωσαν την εγχώρια αγορά προς όφελος του ίδιου του κράτους, όταν φυσικά οι υπηρεσίες του και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δουλεύουν σωστά.
Θέλω να σου κάνω και μια δεύτερη παρατήρηση. Αναφέρεις ότι ο Φαρμακοποιός " ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΑΣ" ......άρα θα σκέφτεται μόνο το κέρδος και κατά συνέπεια οι επιλογές του θα είναι πάντα κάτω από αυτό το πρίσμα.
Για να χρησιμοποιήσω την δική σου επιχειρηματολογία, αυτός ο "έμπορας" φαρμακοποιός έχει σταθερή λιανική τιμή στο φάρμακο, είναι μετρήσιμα τα ποσά, πληρώνει το ΦΠΑ, πληρώνει τον φόρο του διότι το φάρμακο είναι ελεγχόμενο είδος και δεν ξεφεύγει τίποτε, είναι πολύ εύκολοι και συχνοί οι έλεγχοι στα φαρμακεία και ούτο καθ' εξής.
Μπορείς να μου πεις, αυτός που ενώ τα παίρνει χοντρά από εταιρείες και ασθενείς ( χωρίς αυτό να ισχύει για όλους), χωρίς κάποιο μέτρο, χωρίς να πληρώνει ΦΠΑ, χωρίς να πληρώνει φόρους, χωρίς να ελέγχεται ουσιαστικά, να πλουτίζει δυσανάλογα με τις παρεχόμενες υπηρεσίες του και άλλα που θα μπορούσα να παραθέσω, τα οποία εδώ που τα λέμε είναι γνωστά λίγο - πολύ σε όλους, ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ?
θα σε παρακαλούσα να μου δώσεις τον ορισμό ενός τέτοιου κοινωνικού λειτουργού.
Λειτουργώ στον χώρο της υγείας και ξέρω ότι υπάρχουν και γιατροί και φαρμακοποιοί που τιμούν την ιδιότητά τους. Υπάρχουν όμως και λαμόγια.
Στο όνομα αυτών δεν σου επιτρέπω να μας τσαλακώσεις την επιστημονική μας οντότητα, την αξιοπρέπεια και την κοινωνική μας προσφορά. Η υποκρισία έχει τα όριά της.
Εμείς δε οι Φαρμακοποιοί μπορούμε καλύτερα από οποιοδήποτε να κρίνουμε τι συνταγογραφείται, πως επιλέγεται το φάρμακο, τι θεραπευτική αξία έχει η μέθοδος που ακολουθείται και πολλά άλλα.
Η πρόθεσή μου δεν είναι να σπείρω ζηζάνια μεταξύ των δύο κλάδων, μόνο η συνεργασία των δύο μπορεί να δώσει τα καλύτερα αποτελέσματα.
Ελπίζω σε έναν διάλογο πιο εποικοδομητικό στα υπαρκτά προβλήματα του ΕΣΥ.

Αγαπητέ kris απάντησες σε μένα, ενώ το κείμενο ήταν αντιγραφή από το site www.opengov.gr/ypoian/ που ανέφερα. Θέλεις να απαντήσεις μόνος σου εκεί, ή να το στείλω εγώ; Η κουβέντα εκεί σας ξαναλέω έχει ενδιαφέρον. Σας αντιγράφω ακόμα ένα κομάτι, που με έκανε να θυμώσω.

από Επαμεινώνδας Χριστόπουλος - — 23 Φεβρουαρίου 2010 @ 18:49


Είναι επικίνδυνη (και σπάταλη) η πρακτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, οι φαρμακοποιοί να έχουν αντικαταστήσει τους ιατρούς. Όλοι ξέρουμε ότι την πρώτη αντιμετώπιση των ασθενειών δεν την προσφέρουν στη χώρα μας οι ιατροί (που αυτό έχουν σπουδάσει), αλλά οι φαρμακοποιοί (που έχουν σπουδάσει, αλλά πάντως όχι ιατρική κι αντιμετώπιση ασθενειών).
Είναι καθημερινή η σκηνή συμπολιτών μας να προσέρχονται σε φαρμακεία και να λένε: «έχω αυτό, τι μπορείς να μου δώσεις;» ή «…τι να πάρω γι’ αυτό;» Και οι φαρμακοποιοί αντί να τους λένε: «δεν είναι η δουλειά μου να παίρνω ιστορικό, να σας εξετάσω, να κάνω διάγνωση και να σας δώσω αγωγή, πηγαίνετε σε ένα γιατρό», τους λένε: «θα σου δώσω αυτό».
Μήπως αυτό θυμίζει λιγάκι την αξέχαστη Γεωργία Βασιλειάδου με τον Ορέστη Μακρή;

Η λύση είναι να ελέγχονται οι φαρμακοποιοί (με τυχαίους ελέγχους) για κάθε φάρμακο που έχουν πουλήσει, αν έχουν την αντίστοιχη συνταγή γιατρού. Ο κάθε ιατρός θα γράφει μια συνταγή για το φαρμακοποιό κι αν θέλει να δώσει οδηγίες στον ασθενή του, αυτό θα πρέπει να το κάνει σε ξεχωριστό χαρτί.

Elli
Η απάντηση σαφώς δεν ήταν για σένα. Δεν ήξερα όμως που να τον βρώ τον ειδίμονα των φαρμακων. Αν δεν σε ενοχλεί στείλτο εσύ. Ευχαριστώ

καλα τα λετε για τη δραστικη ουσια και ετσι πιστευω οτι πρεπει να συνταγογραφουνται τα φαρμακα γιατι παρατηρειται το φαινομενο για ενα αντιφλεγμονωδες που εχει αναγκη ο ασθενης να χορηγουνται δυο πραζολες δηθεν για γαστροπροστασια αμφιβολου ποιοτητος αλλα σιγουρα με μεγαλο κοστος