e-Φαρμακείο

Αγαπητοί Συνάδελφοι
Όλα αυτά τα οποία συζητάμε αυτές τις ημέρες, συμπυκνώνοντάς τα, δεν είναι τίποτε άλλο από τους όρους και τις προϋποθέσεις που πρέπει να ισχύουν για την κατοχύρωση του επαγγέλματός μας. Είναι ξεκάθαρο ότι στα επαγγέλματα υγείας οι νόμοι της αγοράς, από μόνοι τους, δεν πρέπει να ισχύσουν. Άρα απαιτούνται κανόνες και ρυθμίσεις που θα αποσκοπούν στην ομαλή λειτουργία ενός συστήματος υγείας. Αυτό κατά την δική μου αντίληψη θα πρέπει να ισχύει σε όλους σχεδόν τους επαγγελματικούς κλάδους.
Οι πέντε βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους θα πρέπει να στηριχθούμε είναι:
1) Η αξιοπρεπής παρουσία μας στο φαρμακείο, πρωτίστως ως φορείς πρωτοβάθμιας παροχής υπηρεσιών υγείας και λιγότερο ως επιχειρηματίες. Χαίρομαι που πολλοί νέοι συνάδελφοι έχουν συνειδητοποιήσει τον κοινωνικό τους ρόλο απέναντι στον ασθενή.
2) Οι μίνιμουμ ρυθμίσεις περί χωροταξικών κατανομών φαρμακείων, πληθυσμιακών κριτηρίων, ορίων εξόδου από το επάγγελμα, ιδιοκτησιακού καθεστώτος, πλήρωσης οργανικών θέσεων δημοσίου, ανάπτυξη της έρευνας σε νέα φάρμακα, Ελληνική φαρμακοβιομηχανία κ.ά
3) Οι φαρμακευτικοί συνεταιρισμοί και άλλες μορφές εταιρικών σχημάτων των φαρμακείων
4) Οι συνδικαλιστικοί φορείς όλων των φαρμακοποιών, ΠΦΣ, ΠΕΦ, ΕΕΦΕ, ΝΟΣΦΑΡ, ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ , ίσως κάποιον να έχω ξεχάσει.
5) Η δια βίου μάθηση σε νέα εκπαιδευτικά προγράμματα για τα νέα φάρμακα και τις εναλλακτικές θεραπείες. Μεταπτυχιακές σπουδές στα Ελληνικά πανεπιστήμια.

Πάνω σε αυτές τις προϋποθέσεις ας βασανιστούμε να βρούμε τις καλύτερες λύσεις. Δεν μπορούμε όμως να αφαιρέσουμε κανέναν από αυτούς τους πυλώνες.
Μην προσπαθείτε να εστιάσετε ότι το όλο πρόβλημα είναι τα πληθυσμιακά κριτήρια επειδή τώρα εκκρεμεί η απόφαση στο Συμβούλιο Επικρατείας. Το φαρμακείο δεν πρέπει να είναι μονόδρομος και η πολιτεία οφείλει να ανταποκριθεί. Από μόνη της φυσικά δεν θα το κάνει. Π.χ οι μισές οργανικές θέσεις φαρμακοποιών στα Νοσοκομεία είναι κενές. Η έρευνα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η Ελληνική φαρμακοβιομηχανία κοντεύει να εκμηδενιστεί από λαθεμένες πολιτικές επιλογές πολλών προηγούμενων κυβερνήσεων. θα μπορούσαμε να παραθέσουμε πολλά ακόμη παραδείγματα.
Η προάσπιση του επαγγέλματός μας περνάει όχι μέσα από συντεχνιακές λογικές, διότι αν ήταν έτσι τότε δεν θα είχαμε τελειωμό, αλλά μέσα από την κατοχύρωση των όρων μέσα στους οποίους οφείλουμε όλοι να κινηθούμε. Αυτά όμως χρειάζονται ενότητα, συνειδητοποίηση, συνέπεια και αγώνες για να κατακτηθούν. Οι εύκολες λύσεις έχουν τελειώσει και μαζί με αυτές τελείωσαν και οι αυταπάτες.......

Σ Υ Μ Φ Ω Ν Ω!!!!

kris έγραψε:
Π.χ οι μισές οργανικές θέσεις φαρμακοποιών στα Νοσοκομεία είναι κενές.

Αυτό τελικά ισχύει και δεν μπορώ να καταλάβω πώς συνεχίζει να υφίσταται ως πρόβλημα. Είναι θέμα μόνο του κράτους ή εμποδίζεται και από άλλους παράγοντες και από τους ίδιους τους εν ενεργεία φαρμακοποιούς των νοσοκομείων;